EXTRATERRITORIAL EFFECT OF RIGHT TO A FAIR TRIAL: HOW TO TEST THE FLAGRANT DENIAL OF A FAIR TRIAL IN EXTRADITION CASES UNDER INTERNATIONAL HUMAN RIGHTS LAW?

Adil Yargılanma Hakkının Sınıraşan Etkisi: Uluslararası İnsan Hakları Hukukuna Göre Sınırdışı Etme Davalarında Adil Yargılamanın Belirgin İhlali Nasıl Anlaşılabilir? (Turkish)

This article aims to explore conditions that right to a fair trial can constitute a bar to extradition requests. The question whether right to fair trial is a legal obligation under international human rights law upon requesting of a state for surrender of suspects or convicted persons, has been debated for a long time. As right to fair trial has not been clearly stated in the form of peremptory norm of international law, such as right to life and death penalty, prohibition of torture, this lack of status prevents states from not to apply this right to oppose extradition requests as a legitimate argument. International human rights conventions guarantee right to a fair trial for individuals living in the territories of contracting states as an obligation. It is likely that the interpretation of this duty and how to apply its requirements to cases can become trouble in situation when requesting state is not a party to mentioned conventions, if the person requested for extradition lives in a contracting state of these conventions. In extradition practices, it is common to demand diplomatic assurances for meeting this conventional obligation. However, these assurances do not usually provide effective protection. The European Court of Human Rights has brought a new perspective to extradition law in the case of Othman v. The UK (Abu Qatada) in 2012 by surpassing its previous jurisprudence. The Court ruled for the first time that surrendering suspect by a contracting state to the Convention, to the requesting state violates Article 6 of the ECHR, if there is a real risk of unfair trial in the latter. This ruling has strengthened the status of right to a fair trial in international human rights law. It is one of the significant consequences of this decision that assessing the judicial system of the requesting state being out of the ECHR protection system, is acknowledged as a legitimate approach. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Bu makale, adil yargılanma hakkının statüsü ve hangi hallerde iade taleplerine engel oluşturabileceğini analiz etmektedir. Adil yargılanma hakkının, sanık ve suçluların iadesinde talepte bulunan devlete karşı, uluslararası insan hakları hukukun öngördüğü bir yükümlülüğün gereği olarak, iade talebinin kabul edilmemesi için meşru bir gerekçe oluşturup oluşturmayacağı uzun süreden beri tartışılmaktadır. Bu hakkın, uluslararası hukukta yaşam hakkı, işkence yasağı ve idam cezası gibi açık şekilde emredici norm olarak düzenlenmemiş olması, iade taleplerinde red gerekçesi olarak açıkça başvurulmasını engellemektedir. Adil yargılanmayı güvenceye alan temel insan hakları sözleşmeleri, bunlara taraf olan devletlere kendi toprakları üzerinde yaşayan herkese adil yargılanma sunma yükümlülüğü getirmektedir. Bu yükümlülüğün, sözkonusu sözleşmelere taraf olmayan devletlerin iade talebinde bulunmaları durumunda, talebe konu kişinin yaşadığı ve sözleşmelere taraf devlet bakımından nasıl yorumlanacağı ve uygulanacağı önemli bir sorun olabilmektedir. Uygulamada, sanık ya da hükümlünün iadesi talebinde bulunan devletten diplomatik güvenceler almak, bu yükümlülüğü yerine getirmenin yaygın bir aracı olarak görülmektedir. Ancak, bunların çok defa etkili olmadığı anlaşılmaktadır. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi 2012 yılında verdiği İngiltere’ye karşı Othman (Abu Qatada) kararı ile, sanık ve suçluların iadesi hukukuna, bu tarihe kadar olan içtihatlarını da aşarak, yeni bir bakış getirmiştir. Mahkeme, ilk defa, adil yargılanma hakkının ihlaline dair gerçek bir riskin talepte bulunan devlette olması durumunda, Sözleşmeye taraf devletin sanık ya da hükümlüyü göndermesinin AİHS 6. Maddeyi ihlal edeceğine karar vermiştir. Sözkonusu karar insan hakları hukukunda adil yargılanma hakkının statüsünü güçlendirmiştir. Bu içtihadın en önemli yansımlarından biri de, Sözleşme sistemi dışında bulunan ve talep eden devletin yargı sistemini tahlil etmenin meşruiyetinin kabulüdür. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Human Rights Review (Justice Academy of Turkey) is the property of Justice Academy of Turkey and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)